Psikolojide kurtarıcı, suçlayıcı ve kurbandan oluşan “dramatik üçgen” kuramı geniş yer tutar. Kurtarıcı etrafındakilere sürekli yardım eder, suçlayıcı hataları başkasına yıkar, kurban ise kendini acındırarak sorumluluklarından kaçar. Etrafınıza dikkatle bakarsanız, sürekli bu rollere bürünmüş insanlar görürsünüz.
güçsüzlük
Kendini aciz, muhtaç, güçsüz hissettiren kurban ve kabahati hep başkalarına yükleyen suçlayıcıdan ziyade kurtarıcı olmak daha iyi denebilir. Ama kurtarıcı, fedakarlıklar yaparak, etrafındakilere yardım ederek takdir edilmeyi, değerli olduğunu hissetmeyi de amaçlıyor olabilir. Karışık ruhsal durumlar yani.
Kimse Süpermen Değil
Sürekli kurtarıcı olarak görünen insanlara da dikkat etmek lazım. Bunun pek çok sakıncası var. Başkaları onu bu yüzden severse, görevi olmayan şeyleri yapmadığında sorun çıkabilir. Süpermen seri filmlerinden birinde, dünyayı kurtarmaktan vazgeçtiğinde herkes ona kızmıştı, bunun gibi bir durum sözünü ettiğimiz. Ve tabii ki başkalarının acılarıyla ilgilenmek, kendi acılarıyla yüzleşmekten çok daha kolay gelebilir kurtarıcımıza.
yalnızlık
Konu ile ilgili yapılan bir belgeselde sevilmek, takdir toplamak, kahraman olmak için yeni doğan bebekleri önce hasta eden, sonra da iyileştiren bir hemşirenin hikayesi örnek gösterilmişti. Yani kahramanlarla ilgili olarak da dikkatli olmak lazım. Sonuçta kimse Süpermen değil bu zamanda, her kahramana güvenilmiyor.
